1. Źródła błonnika w diecie. Najbogatszym źródłem błonnika są produkty zbożowe z grubego przemiału, otręby, produkty pełnoziarniste. Znaczne jego ilości znajdziemy również w nasionach roślin strączkowych, marchwi, dyni, czarnej porzeczce, winogronach, malinach, siemieniu lnianym. Niestety, tych produktów w naszej diecie jest Niedobór białka – objawy. Niedostateczna ilość białka w organizmie może objawiać się: zmęczeniem, osłabieniem i problemami z koncentracją, zwiększoną podatnością na infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze, osłabieniem włosów i paznokci, pogorszeniem jakości skóry – ziemista, sucha, łuszcząca się, spowolnieniem Tłuszcze roślinne, które są polecane w diecie wątrobowej, najlepiej dostarczyć z orzechami, nasionami, olejami roślinnymi, awokado czy rybami. Jeśli tłuszcze będą powodować problemy żołądkowe, można wprowadzić je do diety w mniejszych ilościach, a nawet zastąpić węglowodanami złożonymi. Bardzo ważne są dla diety Aby uzupełnić dzienne zapotrzebowanie na błonnik, należy sięgać po dobrej jakości pieczywo, jeść owsianki, kasze, a przede wszystkim warzywa strączkowe i owoce. Jednak o niedobory błonnika pokarmowego w diecie nietrudno – wtedy chcąc zapewnić właściwe funkcjonowanie układu pokarmowego, należy pomyśleć o suplementacji. w okresie pomenopauzalnym, poprzez jego zdolność do wyda-lania nadmiaru estrogenu z organizmu [2, 12]. NEGATYWNY WPŁYW BŁONNIKA W DIECIE Pomimo pozytywnego wpływu na organizm, nie należy spo-żywać błonnika wogromnych ilościach, gdyż jego nadmiar może prowadzić do niedoborów składników odżywczych. Spożywanie błonnika pokarmowego przyczynia się do obniżenia stężenia cholesterolu i glukozy we krwi. Błonnik pokarmowy wpływa korzystnie na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Błonnik pokarmowy jest pomocny w procesie odchudzania. Niedobór błonnika pokarmowego może dotyczyć osób stosujących dietę bezglutenową. Wiele badań potwierdza, że regularne spożywanie odpowiedniej ilości błonnika (także witalnego) pomaga w prewencji nowotworów jelita grubego. Okazuje się, że zwiększenie udziału włókna pokarmowego w diecie o 10 g dziennie obniża prawdopodobieństwo zachorowania na nowotwór przewodu pokarmowego o ponad 40 proc. Z pomocą przychodzą suplementy diety MSM, które pomagają uzupełnić ewentualne niedobory siarki w diecie. Czytaj również: Cynk – właściwości, objawy niedoboru, źródła. Niedobór siarki w organizmie – objawy. Ludzki organizm do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje siarki. Na 1 kilogram masy ciała przypada około 0,2 mg siarki. Niedobór i nadmiar błonnika pokarmowego w organizmie człowieka. Zbyt niskie spożycie błonnika pokarmowego wraz z codzienną dietą może przyczynić się do zaburzenia funkcjonowania organizmu, a także do zwiększenia ryzyka rozwoju schorzeń, takich jak np. cukrzyca typu II, zaparcia, hemoroidy czy kamica żółciowa. Zarówno niedobór witaminy D jak i jej nadmiar jest niebezpieczny dla zdrowia. Stan ten może skutkować nadmiarem wapnia we krwi, powodując objawy fizyczne, takie jak nudności i wymioty oraz prowadzić do problemów z nerkami i kośćmi. Dlatego suplementację w każdym przypadku warto poprzedzić zbadaniem jej metabolizmu wątrobowego 25 B49ZJb. Białka (proteiny) to podstawowe substancje budulcowe każdej tkanki w organizmie człowieka. Są zatem wszechobecne w naszym ciele, tworząc nawet przeciwciała, enzymy i hormony. Białko warunkuje prawidłowe funkcjonowanie, wzrost i rozwój człowieka. Zbudowane są z wielu cząsteczek, zwanych aminokwasami, których to rodzajów jest około dwadzieścia, z czego osiem musimy dostarczyć sobie z pożywieniem. Białka (proteiny) to podstawowe substancje budulcowe każdej tkanki w organizmie człowieka. Są zatem wszechobecne w naszym ciele, tworząc nawet przeciwciała, enzymy i hormony. Białko warunkuje prawidłowe funkcjonowanie, wzrost i rozwój człowieka. Zbudowane są z wielu cząsteczek, zwanych aminokwasami, których to rodzajów jest około dwadzieścia, z czego osiem musimy dostarczyć sobie z białek w organizmie: budulcowa (tworzy komórki tkanek); warunkują prawidłowy wzrost i rozwój transportowa (np. hemoglobina we krwi, transportująca tlen) składniki krwi i płynów ustrojowych; pomagają w utrzymaniu prawidłowego bilansu wodnego (równe proporcje między przyjętymi a wydalonymi płynami z organizmu) powstają z nich enzymy trawienne, tkankowe, hormony i przeciwciała wspomagają detoksykację organizmu przyspieszają regenerację umożliwiają funkcjonowanie mięśni (skurcz i rozkurcz), przekazywanie impulsów nerwowych i wiele innych reakcji w organizmie Gdzie znajdziemy białko?Białka mogą być pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Te pierwsze są niepełnowartościowe, ponieważ nie dostarczają wszystkich niezbędnych aminokwasów. Za wyjątek uznaje się jednak soję. Inne roślinne źródła białka to: rośliny strączkowe, groch, orzechy, zboża. Proteiny zwierzęce zalicza się do pełnowartościowych, a ich źródła to: mięso, drób, ryby, mleko, produkty nabiałowe, białekJeżeli w diecie mamy za małą podaż białka, wówczas trzeba się liczyć z wystąpieniem zaburzeń funkcjonowania organizmu. Osłabia się odporność, często zostaje zaburzony wzrost i rozwój u dzieci. W skrajnych przypadkach niedobór białka wiedzie do wychudzenia i wyniszczenia organizmu, które mogą skończyć się tragicznie. Istnieje też ryzyko rozwinięcia się choroby znanej jako kwashiorkor. Manifestuje się ona apatią, obniżeniem nastroju aż do stanów depresyjnych, brakiem łaknienia i problemami dermatologicznymi. U dzieci dodatkowo zahamowaniu ulega wzrost i rozwój fizyczny oraz białek w diecieNorma białek w codziennym menu to około 10-14% wartości energetycznej pokarmów na cały dzień. Najwięcej potrzebują ich dzieci i kobiety ciężarne w II trymestrze ciąży (14%). Najmniej osoby pracujące fizycznie i ciężko (9-10%) - one potrzebują zaś więcej białek jest równie szkodliwy dla nas, co ich niedobór. Zbyt duża podaż białek skutkuje zaburzeniami metabolizmu i w efekcie rozwinięciem się zmian miażdżycowych. Ponadto obciąża się praca ważnych narządów, takich jak wątroba i nerki. Gdy uszkodzeniu ulegają nerki, rośnie ryzyko powstania obrzęków i nadciśnienia tętniczego, a to z kolei pociąga ze sobą kolejne problemy zdrowotne: choroby serca, bezsenność, podenerwowanie i rozdrażnienie. Nadmiar białek w diecie jest przyczyną zaparć, a to z kolei powodem namnażania się w jelitach bakterii gnilnych, których toksyny mogą stać się przyczyną chorób nowotworowych jelita grubego. Z powodu dużej ilości białek uszkadzają się stawy, pojawiają się alergie, upośledza się wchłanianie wapnia (osłabienie kości). Białka zwierzęce zwiększają ryzyko powstania i gromadzenia się kamieni w podaż białek sprzyja też utracie masy ciała, co zostało wykorzystane w diecie proteinowej dr Dukana. Jednak gdy jest ona nieumiejętnie stosowana przez laika, bez konsultacji ze specjalistą dietetykiem czy lekarzem – nie trudno o autodestrukcję Ziaja Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Najlepsze Promocje i Wyprzedaże REKLAMA Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:14 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Zbyt wysokie stężenie potasu we krwi jest stanem niekorzystnym dla zdrowia, a w skrajnych przypadkach zagrażającym życiu. Nadmiar potasu w organizmie może być wynikiem jego nadmiernej ilości w diecie, ale też konsekwencją problemów zdrowotnych. Jak objawia się nadmiar potasu, określany też mianem hiperkaliemii? W jakich produktach znajdziemy duże ilości potasu? Yulia Furman / Shutterstock Nadmiar potasu – kiedy występuje? Ile powinniśmy spożywać potasu? Jak objawia się nadmiar potasu? W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Jak zmniejszyć spożycie potasu? Nadmiar potasu – leczenie Nadmiar potasu skutkować może niewydolnością nerek oraz cukrzycą Potas znajduje się w suszonych warzywach, mięsie czy niektórych owocach Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który wymaga leczenia Sprawdź swój stan zdrowia. Wystarczy odpowiedzieć na te pytania Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Nadmiar potasu – kiedy występuje? Nadmiar potasu jest wydalany z organizmu przede wszystkim przez nerki. Z tego powodu problemy ze zbyt wysokim poziomem tego pierwiastka w organizmie dotyczą często osób, u których stwierdza się problemy z nerkami i upośledzenie tego procesu. Jeśli takie zaburzenia występują, hiperkaliemia może być wynikiem nadmiaru potasu w diecie, zbyt wysokiej podaży tego pierwiastka w lekach, podaży pozajelitowej (np. płyny dializacyjne) czy krwotoków do przewodu pokarmowego. Do hiperkaliemii może też prowadzić zwiększone uwalnianie potasu z komórek. Wśród problemów zdrowotnych, które mogą powodować ograniczenie wydalania potasu przez nerki, znajdują się niewydolność nerek (ostra lub przewlekła), cukrzyca czy niedoczynność kory nadnerczy. Zobacz: Dieta przy niewydolności nerek - jak powinna wyglądać? Jakie składniki zawiera? Nadmiar potasu mający postać hiperkaliemii to zaburzenie elektrolitowe, które dzieli się na kilka stadiów. Hiperkaliemia łagodna występuje przy stężeniu potasu 5,5–6,0 mEq/l i zwykle nie wywołuje żadnych niepokojących objawów. W przypadku wzrostu poziomu potasu do poziomu 6,1–7,0 mEq/l mamy do czynienia z hiperkaliemią umiarkowaną, a stadium ciężkie rozpoznaje się w przypadku stężenia potasu wynoszącego 7,1 mEq/l lub więcej. Ile powinniśmy spożywać potasu? Nadmiar potasu w organizmie może być niebezpieczny dla zdrowia, jednak nie mniej niebezpieczny jest niedobór potasu, czyli hipokaliemia. W celu utrzymania prawidłowego stężenia tego pierwiastka we krwi zdrowym osobom zaleca się minimalne dobowe spożycie potasu w dawce 40–50 mmol. W diecie osób jedzących znaczne ilości warzyw i owoców podaż potasu może sięgać nawet 200 lub 250 mmol na dobę. Za to część populacji, w tym osoby starsze, przyjmuje jedynie 25 mmol potasu w ciągu doby. Zalecany poziom dziennego spożycia potasu wynosi 4700 mg. Jak objawia się nadmiar potasu? Nie zawsze nadmiar potasu można rozpoznać na podstawie symptomów. W przypadku potasu podwyższonego w stopniu łagodnym i umiarkowanym istnieje prawdopodobieństwo, że żadne objawy nie wystąpią. Do niepokojących dolegliwości, które mogą jednak wskazywać na nadmiar potasu, należą: objawy mięśniowe – skurcze, mniejsza siła mięśniowa, zmęczenie mięśni, porażenie mięśni czy drgawki; apatia, splątanie, parestezje; objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym bradykardia, zmiany w EKG, dodatkowe skurcze serca. Czytaj też: Siedem najgorszych produktów dla twojego serca. Czego unikać? Ze względu na to, że objawy nadmiaru potasu mogą nie wystąpić lub być trudne w identyfikacji, w skrajnych przypadkach ciężkiej hiperkaliemii może dojść do śmierci. Śmiertelność z powodu hiperglikemii sięga nawet 35–67 proc. Należy pamiętać, że u osób zdrowych rzadko dochodzi do problemów spowodowanych nadmiarem potasu. W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Wysoki poziom potasu we krwi może być w pewnym stopniu zależny od diety. Na dietę bogatą w potas powinny zwracać uwagę szczególnie osoby, które mają problemy z nerkami lub z innych przyczyn występuje u nich ryzyko hiperkaliemii. Do produktów spożywczych o wysokiej zawartości potasu należą: mięso; ryby takie jak pstrąg, makrela, dorsz, szprot czy halibut; produkty wędzone, konserwy, przetwory rybne i mięsne; sole kuchenne o dużej zawartości potasu; świeże i suszone grzyby (poza świeżymy rydzami i maślakami); większość warzyw, w tym ziemniaki, pomidory, buraki, szpinak, rzepa, suche nasiona roślin strączkowych, bób, cukinia, kapusta czy czosnek; owoce suszone; owoce świeże takie jak banany, maliny, porzeczki, brzoskwinie, śliwki czy winogrona; otręby i płatki zbożowe; kasze; koncentraty. Czytaj też: Sól himalajska, morska czy kuchenna? Która jest najlepsza? Jak zmniejszyć spożycie potasu? W celu obniżenia potasu w codziennej diecie przede wszystkim należy świadomie układać jadłospis i zwracać uwagę na to, jakie produkty z jego wysoką zawartością lądują na naszym talerzu. Należy też w odpowiedni sposób przygotowywać posiłki. Zawartość potasu w ziemniakach oraz innych spożywanych warzywach możemy ograniczyć, krojąc je w drobne kawałki i mocząc w gorącej wodzie przez ok. 2 godziny. Po tym czasie warzywa należy dokładnie opłukać chłodną wodą, a następnie gotować w świeżej wodzie, a także wymienić ją jeszcze raz w trakcie gotowania. Na diecie ubogopotasowej można zjadać jedną porcję świeżych owoców dziennie. Na diecie ubogopotasowej zaleca się jeść więcej gotowanych warzyw, a surowe warzywa (oraz owoce) zjadać w małych ilościach. Wskazane jest też przestrzeganie zasad diety niskotłuszczowej, w tym przyrządzanie potraw w odpowiedni sposób – gotowanie, duszenie, smażenie beztłuszczowe i pieczenie w pergaminie. Na wydajniejsze wydalanie potasu z organizmu korzystnie wpływa codzienne wypijanie dużych ilości płynów, przede wszystkim wody. Jak uniknąć odwodnienia i przewodnienia? Ile wody należy pić dziennie? Nadmiar potasu – leczenie Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który może wymagać odpowiedniego leczenia. W celu obniżenia poziomu potasu stosuje się też leczenie farmakologiczne środkami takimi jak wodorowęglan sodu, salbutamol, albuterol czy żywice jonowymienne. Wykorzystuje się też leczenie dożylne wapniem lub glukozą z insuliną, a w razie potrzeby – szczególnie przy dużej hiperkaliemii – przeprowadza się hemodializę. Źródła Chamienia A., Gospodarka potasowa— podstawy teoretyczne i codzienna praktyka lekarska, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2004, tom 1, nr 2, 97–107. Kuźniar-Placek J., Jaroszyński A., Hiperkalemia – jak ustrzec przed nią pacjenta? Opis przypadku, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2016, Tom 22, Nr 2, 158–160. Zaremba M. i wsp., Hiperkaliemia, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2006, tom 3, nr 1, 36–40. potas nadmiar potasu witaminy i minerały Potas w organizmie - produkty bogate w potas i objawy niedoboru Potas znajduje się w każdej komórce ciała — bez niego nie ma życia. Niedobór potasu może skończyć się nadciśnieniem, zaś nadmiar — nawet zatrzymaniem pracy serca.... Emilia Gnybek-Ciosek Niedobór potasu - przyczyny, objawy i leczenie Niedobór potasu, czyli hipokaliemia pojawia się w wielu przypadkach. Potas ma ważny wpływ na funkcjonowanie organizmu, więc warto pamiętać o okresowych badaniach... Redakcja Medonet Magnez - właściwości, źródła, objawy niedoboru, suplementacja Magnez zaliczany jest do pierwiastków najcenniejszych dla zdrowia. Niestety wiele osób cierpi na niedobór magnezu, nie zdając sobie sprawy, jak poważne są tego... Marta Tomaszewska Cztery nietypowe objawy niedoboru żelaza. Nie wolno ich lekceważyć! Niedobór żelaza jest jednym z najbardziej popularnych deficytów substancji odżywczych na świecie i najczęściej dotyka kobiety. Niestety, choć żelazo występuje... Redakcja Medonet Biotyna – właściwości, objawy niedoboru, źródła witaminy B7 O korzystnym wpływie biotyny na stan skóry i paznokci wiemy już sporo. Ta organiczna substancja polepsza także wygląd naszych włosów. W jakich produktach... Monika Mazurek Jego niedobór wpływa na cały organizm. Oto znaki, że twoje ciało domaga się magnezu Problemy z pamięcią i koncentracją, nerwowość i skurcze w łydkach – to objawy, które wymieniamy bez wahania zapytani o niedobry magnezu. Nie zdajemy sobie sprawy... Hanna Szczygieł Produkty bogate w żelazo - dziewięć źródeł żelaza, które warto włączyć do diety Żelazo jest niezbędnym składnikiem odżywczym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niedobór żelaza jest bardzo niebezpieczny, dlatego należy stale uzupełniać... Adrianna Stańczyk Cynk a prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Rola cynku w organizmie Mikro i makroelementy zawarte w naszym organizmie biorą udział w setkach tajemniczych procesów biochemicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszego... Redakcja Medonet Sposoby na suplementację żelaza. Źródła żelaza w diecie Częste zmęczenie, zawroty głowy, bladość skóry i osłabienie odporności to tylko niektóre skutki niedoboru żelaza. W przypadku przewlekłego niedoboru grozi nam... Zuzanna Opolska Znaki, że twój organizm domaga się potasu. Nie lekceważ! Hipokaliemia jest stanem charakteryzującym się zmniejszoną ilością poziomu potasu we krwi organizmu. Potas jest minerałem niezbędnym dla odpowiedniego... Redakcja Medonet Pytanie nadesłane do redakcji Jaka jest różnica wpływu błonnika rozpuszczalnego i nierozpuszczalnego na stolec dziecka? Który rodzaj błonnika korzystniej wpływa na miękkość stolca? Odpowiedziała dr n. med. Anna Mokrowiecka Specjalista chorób wewnętrznych Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi Zwiększenie ilości błonnika w diecie zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby serca, kamicę żółciową, nadciśnienie tętnicze. Błonnik rozpuszczalny zmniejsza stężenie cholesterolu i triglicerydów we krwi, spowalnia wchłanianie cukru przez organizm, zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2, a także pomaga w kontrolowaniu choroby po jej wystąpieniu. Zwłaszcza w niektórych dolegliwościach przewodu pokarmowego błonnik ma zbawienne działanie, np. w zaparciach, przeciwdziała powstaniu hemoroidów, zmniejsza ryzyko raka jelita grubego. Powinniśmy spożywać ok. 20–40 gramów błonnika dziennie (osoby dorosłe). Dzieci powyżej 1 roku życia powinny spożywać 14 gramów błonnika na każde 1000 kalorii. Wyróżniamy 2 główne frakcje błonnika: rozpuszczalną i nierozpuszczalną w wodzie. Do błonnika rozpuszczalnego należą: pektyny, hemicelulozy, gumy, śluzy, polisacharydy algowe. Znajdziemy go głównie w owocach i warzywach. Główną jego cechą jest zdolność wiązania wody i tworzenia żeli. Wiąże także wapń, żelazo i cynk, ograniczając ich wchłanianie. Wydłuża czas pasażu jelitowego. Ten rodzaj błonnika ma korzystne działanie na konsystencję stolca. Zmniejsza jego wysuszenie, otacza żelową otoczką i w ten sposób ułatwia wypróżnienie. Frakcję nierozpuszczalną stanowią: celuloza, hemicelulozy ekstrahowane z roztworów kwaśnych, lignina. Występuje w produktach zbożowych. Przyspiesza pasaż treści pokarmowej i zwiększa masę kału. Zwalnia trawienie skrobi, zwalnia wchłanianie glukozy i zwiększa wydalanie kwasów żółciowych. Przykładem pokarmów z zawartością błonnika nierozpuszczalnego są otręby pszenne. Przy ich stosowaniu należy pić dużo wody i nie przekraczać maksymalnych dawek: 15–20 g dziennie (3–4 łyżki) w dawkach podzielonych. Ten błonnik jest nieco twardszy i mechanicznie podrażnia ściany jelita. To powoduje wzmożenie perystaltyki jelit i ich efektywną pracę. Pomimo wielu korzystnych efektów spożywania błonnika, istnieją pewne przeciwwskazania do jego stosowania. Są to: stany zapalne żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, stany pooperacyjne, choroby zakaźne, stany niedoboru białka i składników mineralnych. Wprowadzanie błonnika do diety powinno odbywać się stopniowo, ponieważ zbyt duża ilość w nieprzystosowanym przewodzie pokarmowym może prowadzić do wzdęć, biegunek, kolki. Najbardziej korzystną jest dieta mieszana (produkty zbożowe, owoce, warzywa), choć czasem suplementy diety także mogą przynieść wiele korzyści. Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci, gdzie zależy nam na pełnym wykorzystaniu składników odżywczych, witamin i mikroelementów. W razie zaparć dzieci powinny spożywać surowe owoce i warzywa, soki ze świeżych owoców i warzyw, pić dużo płynów, zamienić marchwiankę, ryż i kleiki ryżowe na ryż pełnoziarnisty i kasze. W razie wprowadzania do diety dziecka większej ilości błonnika, radzę najpierw się skonsultować z pediatrą. Lekarz wykluczy stany, które są przeciwwskazaniem do stosowania błonnika i zaleci najlepszą jego formę.